Kometa 3I/ATLAS - tajemniczy gość z innego układu

Kometa 3I/ATLAS została odkryta w lipcu 2025 roku w ramach programu ATLAS, którego celem jest wczesne wykrywanie zagrożeń kosmicznych. To już trzeci potwierdzony obiekt międzygwiezdny, który odwiedził nasz Układ Słoneczny. Wcześniej astronomowie mieli okazję obserwować ʻOumuamua i kometę 2I/Borisov.

Co wyróżnia 3I/ATLAS?

Orbita komety jest hiperboliczna, co oznacza, że nie została przechwycona przez grawitację Słońca i za kilka miesięcy opuści nasz układ. Zanim jednak to nastąpi, przeleci w pobliżu Marsa na początku października 2025 roku, a następnie 29 października osiągnie peryhelium, czyli punkt najbliższy Słońcu.

Wielkość i skład

Szacunki wskazują, że jądro 3I/ATLAS ma średnicę od kilkuset metrów do kilku kilometrów. Obserwacje teleskopów Hubble’a i Webba pokazały wyraźną comę oraz rozwijający się warkocz. W spektroskopii wykryto obecność wody i lodowych ziarenek, co sugeruje, że kometa ma budowę podobną do tych znanych z obrzeży Układu Słonecznego.

Hipotezy i dociekania

Część naukowców twierdzi, że obiekt został wyrzucony ze swojego macierzystego systemu planetarnego miliardy lat temu, być może przez oddziaływanie masywnej planety. Według analiz jego wiek może sięgać nawet 7 miliardów lat, co czyni go starszym niż nasze Słońce. Nie brakuje także śmielszych hipotez – niektórzy badacze spekulują, że takie obiekty mogą być fragmentami dawnych planet lub, w najbardziej sensacyjnych teoriach, artefaktami technologii pozaziemskiej. Na razie jednak wszystkie dowody wskazują na naturalne pochodzenie komety.

Ciekawostki dla obserwatorów

Kometa 3I/ATLAS będzie widoczna z Ziemi jedynie przez teleskopy. Najlepsze warunki do jej obserwacji przypadają na miesiące letnie 2025 roku. W grudniu, po przejściu za tarczą Słońca, pojawi się ponownie, zanim ostatecznie zniknie w ciemnej przestrzeni międzygwiezdnej.

Każde takie odkrycie to unikalna szansa, by przyjrzeć się materii spoza naszego układu i zrozumieć, jak wygląda kosmiczna różnorodność. Kometa międzygwiezdna to nie tylko obiekt naukowych analiz, ale także przypomnienie, że w ogromie Wszechświata wciąż pozostaje więcej pytań niż odpowiedzi.